Hocamın durumu nasıl diye sordum. “Abi iyi, tetkiklerde de değerleri hızla normale gidiyor. Arkadaşlardan yemek istedi, getirdiler yedi. Bizler de hastane önünde ikişer kişi olarak nöbet tutalım, listeyi yapalım, malum Pandemi dönemi-” En son perşembe akşamı hastaneye test yaptırmak için giderken kapının önünde kendisini gördüm. Göz göze geldik, o şefkatli nazarıyla bakıyordu. Nereden bilebilirdim ki benim için son bakışı olacak diye. Hastaneye test için gidiyorum, dedi ve bizi Allah’a ısmarlayıp gitti. Dile kolay 12 yaşlarından itibaren, tanıdığım o günden beri babamdan babam, anamdan anamdı canım hocam. Nerede olursa yanına gitmeye çalışır, arardım, sorardım, bulurdum. O güzel huzuruna sığınır, orada beklerdim. O’da kucağında, gönülde besler büyütürdü bizi. Ah Allah’ım ne büyük bi…
Devamı: http://https://www.yenimesaj.com.tr/14-nisan-hasret-bir-yil-H1385655.htm
