Canımız gitti. Bizi biz yapanımız gitti. Hayatımıza anlam katanımız gitti. Zorlandığımızda sığındığımız limanımız gitti. Tutunacak dalımız gitti. Elimiz kolumuz kırıldı. Yüreğimiz parçalandı. Hepimiz öksüz kaldık, yalnız kaldık. İnanmadık, inanamadık. Çünkü biz Onsuzluğu hiç düşünmemiştik. Baş’sız yaşar mı insan? Baş’ımız gitti, Haydar Babamız gitti- Şimdi ne yapacağız, nasıl yaşayacağız, bu acıya nasıl alışacağız? Babamızdı, bayrağımızdı, imanımızdı, sırdaşımızdı, öğretmenimizdi. O farklıydı- Oturması kalkması, gülmesi ağlaması, sevmesi küsmesi, yemesi içmesi farklıydı. Uzaktan O’nu seyretmek bile farklıydı. Oğlum, kızım diye etrafındakilere, bizlere seslenişi farklıydı. Onun şivesi, ses tonu, bakışı farklıydı. Çok güzeldi. O benim babamdı. Ben babamı …
Devamı: http://http://www.yenimesaj.com.tr/o-gitti-H1341713.htm
