Ömür saati dur durak bilmiyor. Zaman su misali akıp gidiyor. Geriye döndüm, babasız geçen yedi yıla şöyle bir baktım. Sanki bir buluta üflemişim. Ve dağılıp gitmiş hepsi bu- Her 12 Aralık gelip çattığında ailemiz için matem günüdür. İçimizde biriktirdiğimiz denizlerin kapaklarını açarız ailece- Baştan aşağı gözyaşı ile sulanır bedenimiz. Ağarmış saçlarımın dibinde ince bir sızı. Acılarla başlayıp, yaşattığı derin üzüntülerle bitmesini istediğimiz 2020 yılında da bu kural değişmedi- Bu haftaki yazımda, özlemle andığımız Babama ayırıyorum köşemi. Kolay değil onsuz geçen tam yedi yıl. Her telefon açtığında “Oğlum- Hüseyin” diye başlayan cümlelerini öyle özledim ki! Sormayın- Neylersin hayat ölümlü gün akşamlı- Dörtkonak köyünün “Hasan Babası”! İki heceli “Baba” sözcü…
Devamı: http://http://www.yenimesaj.com.tr/babami-anarken-H1367380.htm
