İnsanın, Allah ile arasında perde olarak kendi nefsi vardır. Yani Allah bize şah damarımızdan daha yakın iken, biz O’ndan çok uzağız. İşte, bu uzaklığı milimize etmek, kul olarak insanın atacağı adımlara bağlı- “Kul, Allah’a bir adım yaklaşırsa, Allah kuluna iki adım yaklaşır. Kul yürüyerek Allah’a giderse, Allah kuluna koşarak gelir…” Demek ki tüm mesele Allah’a doğru adım atmakta. İnsan ruhu Allah’tan bir nefha olduğundan, doğası ve fıtratı gereği, Allah’a doğru gitmek ister. Nefis ise doğası gereği buna perde olur, şeytana doğru gitmek ister. İşte, bütün bu gel-gitlerin yaşandığı mekânın adına ise kalp denir. Kalp, iki büyük kuvvetin çatışma alanıdır. Büyük bir savaş var orada. Müslüman, bu savaşta kelime-i tevhid çeker: “LA İLAHE İLALLAH…” Tövbe eder: “ESTAĞFİRUL…
Devamı: http://http://www.yenimesaj.com.tr/gel-coz-bu-sirri-H1363928.htm
