(dünden devam-) Bu kez, ben de o da daha sakindik. Başbaşa olmanın rahatlığı vardı belki de Zeynep teyzede. Yemeğini kendisi yedi. Arada nefesi daralınca mola verdik, biraz oksijen aldı. İlaçlarını içtikten sonra baktı gözlerime. ‘O’ hastalığı sordum ne bildiğini yani hastalık hakkındaki bilgi seviyesine göre daha iyi anlatabilirim diye düşündüm. “Beş yıldır kızım gelemedi yurtdışından. Şimdi bu hastalık var diye koşup geldiler ama on dört gün yurtta kalacaklarmış yarın geliyorlardı eve. Bu hastalık kavuşturacak derken ben hasta olursam” dedi. Su istedi. Su içerken anladım. Nasıl biz Zeynep teyzeden değil hastalıktan korkup önlem alıyorsak, o da bizden değil hastalıktan korkuyordu. Kanseri atlatmış biri olarak da ölmekten değil beş yıldır göremediği kızına kavuşamamaktan. On…
Devamı: http://http://www.yenimesaj.com.tr/covid-19lu-zeynep-teyze-ii-H1344002.htm
