Zulüm ve zalim birlikte anılırmış. Firavunların resmi geçidi doğrusu ibret vericiydi. Toprağın bile kabul etmediği bu insanlar yaşarken yaptıklarının bedelini ölümlerinden sonra da ilginç bir biçimde ödüyorlar. Yüzlerce yıl süren egemenliklerinde kölelik, kan, gözyaşı ve bağnazlık olan; tahtın devamlılığı için her şeyi göze alan bir soy. Ancak her şey gibi o da sona ermiş. Hep söylediğim bir örneklemedir. İbret almak ve ibretlik olmak birbirine benzeyen iki kelimedir. Bazı insanlar diğerlerine ibret olmak için, bazıları da ibret almak için yaratılmışlardır. Bu nedenle ibretlik olanlar davranış bozukluklarının farkında olmazlar. Kibir, gurur, ön yargı ve bağnazlık ön plandadır. Kendi çıkarları için başkalarına haksızlık etmekten çekinmezler. Bugün bile değişmeyen kural; er…
Devamı: http://https://www.yenimesaj.com.tr/firavunlarin-sonu-H1386510.htm
