Sene 1990, ortaokul yıllarım, babamla şehir merkezinde bir sokakta yürüyoruz. Bir kasabın önünden geçerken, kasabın çırağının elindeki süngerle yerdeki kirli paspasa damlayan kanı silip aynı süngeri tezgahın üzerindeki et kesme tahtasına bıraktığını görüyorum. İğreniyorum, babama anlatıyorum ve ekliyorum: “Ben zabıta olacağım ve temizliğe dikkat etmeyen esnaflara ceza yazacağım ki bir daha yapmasınlar.” Babam diyor ki: “Sen görmediğin zamanlarda aynı şeyi yapmaya devam edeceklerdir. Bu durumu düzeltmek o insanları eğitmekle olur.” Düşünüyorum, çok doğru. Öğretmen olma düşüncesi filizlenmeye başlıyor zihnimde. Öyleyse istikamet Anadolu Öğretmen Lisesi. Bu okulda her şey gayet iyi, eğitim dersleri de var; tüm derslerim çok iyi, ikinci olarak mezun oluyorum okuldan. Ama bir şey eksik, …
Devamı: http://http://www.yenimesaj.com.tr/ustat-ve-egitim-i-H1343346.htm
